Rezerwat Jezioro Nidzkie powołano 27 października 1972 r. (Mon. pol. Nr 53 poz. 283 z roku 1972). Rezerwat znajduje się na terenie Nadleśnictw Pisz i Maskulińskie. Łączna powierzchnia rezerwatu wynosi 2934,71 ha, z czego na terenie Nadleśnictwa Maskulińskie znajduje się 2934,71 ha.
Rezerwat położony jest w centrum Puszczy Piskiej pomiędzy miejscowościami Ruciane-Nida na północy, Wiartel na wschodzie i Karwica na południowym-zachodzie.

Jest on rezerwatem krajobrazowym chroniącym krajobraz jednego z najpiękniejszych jezior mazurskich - Jezioro Nidzkie. Posiada on wyjątkowe walory krajobrazowo-turystyczne, dobrze oddające charakterystyczne piękno krajobrazu pojeziernego. Jezioro otacza szereg zachowanych zbiorowisk roślinnych głównie borów z drzewostanami sosnowymi z niewielką domieszką świerka i brzozy, nierzadko 200-letnimi.

Ponadto dzięki utworzeniu strefy ciszy i stopniowej likwidacji ośrodków wczasowych stworzone są dogodne warunki do spokojnego bytowania licznych gatunków ptactwa, w tym gatunków chronionych: czapla siwa Ardea cinerea, dzięcioł pstry duży Dryobater maier, łabędź niemy Cygnus olor, perkoz dwuczuby Podiceps cristatus, oraz ssaków; w tym chronionego bobra europejskiego Castor fiber. Jezioro w większości posiada wysokie brzegi o nachyleniu dochodzącym do 40^o, porośnięte lasami o składzie gatunkowym, w którym dominuje olsza, brzoza omszona i zarośla wierzbowe. Obfituje w zatoczki i zalesione wyspy. Teren leśnej części rezerwatu jest pagórkowaty lub falisty z licznymi zagłębieniami wypełnionymi wodami jezior lub torfowiskami.

Jezioro Nidzkie ma głębokość do 24 m. Należy ono do regionu Wielkich Jezior Mazurskich tworząc Szlak Wielkich Jezior będących największym w Polsce akwenem żeglarskim.

Jezioro Nidzkie jest ogólnie dostępne dla turystyki wodnej, należy jednak pamiętać o zakazie używania silników spalinowych w południowej części jeziora.